อาจารย์หมู สมภพ พึ่งปรีดา Jazz idol ของผม

วันนี้ผมตั้งใจเขียนบทความนี้ถึงเรื่องของความรู้สึกผมต่ออาจารย์หมูโดยตรง หลังจากได้รู้จักอาจารย์เป็นพูดคุยกันและเล่นดนตรีกันกับตัวมา 2 ปีกว่า... 

จริงๆแล้ว ผมได้ยินชื่อเสียงของอาจารย์หมูมานานกว่านั้น จากเพื่อนคนนึง เค้าบอกผมว่าไปชมบิ๊กแบนด์ที่โรงแรมแห่งหนึ่งแล้งพบกับอาจารย์หมู เกิดความประทับใจในการเล่นดนตรีของท่าน เลยนำมาเล่าให้ผมฟัง 

"อาจารย์หมู Super มี" นี่คือชื่อเสียงที่ผมได้ยินและจำมาจนวันนี้...

แน่นอนครับ คนทรัมเปตทุกคนย่อมชอบการเล่นเสียงสูง รวมไปถึงชอบฟังคนทีี่เป่าเสียงสูงมากๆ สูงมากจริงๆ  เพราะมันทำให้เกิดความประทับใจ อึ้งและทึ่งกับความมหัศจรรย์นั้น ซึ่งผมเองก็เป็น

อาจารย์หมู จบจากโรงเรียนสวนกุหลาบ ซึ่งในยุคนั้นโรงเรียนสวนกุหลาบมีชื่อเสียงในเรื่องการเรียนการสอนวงดุริยางค์มาก จนได้รับรางวัลการประกวดวงโยธวาฑิตแห่งประเทศไทยเป็นโรงเรียนแรก

ไม่แปลกครับที่อาจารย์หมูจะมีความสามารถในระดับสูงตั้งแต่ยังอยู่มัธยม จนได้ร่วมเล่นดนตรีกับวงมีชื่อเสียงต่างๆ ทั้งในและต่างประเทศ 

แต่สำหรับผม อาจารย์หมูเป็น Idol ในเรื่อง Soloist (นักบรรเลงเดี่ยว) ผมชอบโทนเสียง และการอิมโพรไวท์ของท่านเป็นการส่วนตัว บอกตามตรงผมลืมเรื่องเสียงสูงสนิท เพราะส่วนตัวผมชอบฟังดนตรีเพราะๆ เล่นและถ่ายทอดออกมาจากข้างใน สร้างเรื่องราวการอิมโพรไวท์ได้เข้าใจ โดยไม่สนเรื่อง Show off ใดใดทั้งสิ้น

แบบนี้ล่ะดนตรี ดนตรีที่ผมอยากฟัง ดนตรีของอาจารย์หมู ถ่ายทอดอารมณ์ต่างๆผ่านบทเพลงนั้นๆ เพลงเศร้าก็เศร้ร เพลงสนุกก็สนุก ซื่อสัตย์ต่ออารมณ์ของเพลงและดำเนินเรื่องจินตนาการไปตามเพลงเมื่อ Solo มีสมาธิไม่หลุด Concept

เสียดายที่ผมมีโอกาสได้เล่ยกับอาจารย์แค่ปีละครั้ง โดยอาศัยการ jam session ตามงาน Festival ต่างๆ เพราะท่านจะมาเป็น Host อยู่เสมอ

แม้จะน้อย แต่ผมก็ไม่อยากพลาด เพราะผมคิดว่า การได้ฟังดนตรีจากคนที่เราอยากฟัง รวมไปถึงได้ร่วมเล่นกับเค้าแค่สักเพลง ชีวิตผมก็โคตรจะมีความสุขแล้ว หลายๆคนน่าจะมีความรู้สึกนี้ เพราะผมอธิบายไม่ได้จริงๆครับ 

แล้วเมื่อวานก็เป็นอีกวันที่ผมได้ยินเสียงของท่านและร่วมเล่นกับท่าน

ผมมีความสุขที่ได้เล่นดนตรีกับอาจารย์หมู และขอบคุณอาจารย์มากครับที่มาแสดงและมาเป็น Host ให้เราได้มีโอกาสดีดีแบบนี้..  โอกาสในการที่ได้เล่นกับ Idol ของตนเอง 

aunztrumpet